Mijn favoriete boeken

Klik op de foto en ontdek wie al mijn favoriete auteurs zijn!

Volgens mij heeft dit boek geen introductie nodig, geen stukkie waarin ik beschrijf waar het verhaal over gaat. Als je mij volgt en Gozert nog niet kent dan is er namelijk iets misgegaan. Maar mocht dit toch zijn gebeurd, dan vertel ik het wel even kort: dit boek gaat over Gozert.

Drie jaar geleden kwam Gozert in mijn leven. In mijn donkere, grauwe en kleurloze leven. Er was toen niet zoveel wat echt tot me doordrong, al helemaal niet iets waar ik heel veel bij voelde. Maar daar was 'ie, een geweldige vriend met een superheldencape om: Gozert! 

Vandaag las ik Luna opnieuw. Waar het normaal bij een enorm verstikkend gevoel in mijn keel blijft, kwamen er vandaag toch een paar tranen. Eindelijk. Want huilen is dus echt niet mijn ding.

Ties heeft een onzichtbare vriend, Gozert, en dat zorgt voor problemen. Niet voor Ties zelf, want Gozert is de coolste vriend die er bestaat, maar wel voor de mensen om hem heen dus wordt Ties naar Huize Hopeloos gestuurd in de hoop dat Gozert zal verdwijnen. Wanneer dit is gelukt mag Ties weer naar huis, maar na een paar Gozert-loze maanden blijkt dat Gozert misschien toch wel niet verzonnen is en zijn er problemen ontstaan in Huize Hopeloos. Ties gaat met zijn moeder, die hem nu wel gelooft, snel terug naar Huize Hopeloos om te voorkomen dat zijn vriendin Luna naar de zombieafdeling wordt gestuurd.    

Hens walgt van zijn leven als jonge jongen die van vroeg tot laat in een gore, gevaarlijke fabriek moet werken. En dat in een smerige stad waar alles is bedekt onder een dikke laag prutje. Gelukkig krijgt hij als beloning elke avond wel een hele aardappel als avondeten. Helemaal top. Daarnaast heeft hij het geluk dat hij ook nog op zijn broertje mag passen, Walm, die een beetje ‘anders’ is dan de rest. Een jongen die zijn naam zeker eer aandoet. Op een dag heeft Hens er genoeg van en loopt hij weg, gevolgd door Walm, op zoek naar een plek zonder prutje. Daarbij krijgen ze hulp van Vijf, een nogal eigenwijs en veel te optimistisch meisje dat zich ondanks Hens’ protest bij hen aansluit. 

Giel woont in een heel normaal gezin. Of nou ja, redelijk normaal. Er is wel iets dat een beetje minder normaal is in het gezin, maar joh zo heeft iedereen wel iets toch? Bij het gezin waarin Giel leeft is dat ‘iets’ dat zijn broer Ben in de tuin ligt begraven. Niet voor de grap hoor, nee Ben is gewoon dood. Hartstikke morsdood. Dat klinkt misschien een beetje vreemd, raar of griezelig maar dat is het helemaal niet hoor. Er staat zelfs een prachtige zeilboot boven hem. Giel vindt het wel fijn, zo heeft hij toch het gevoel dat Ben nog een beetje in de buurt is.

Maar ja, sommige mensen houden niet van iets dat een beetje minder normaal is. De familie Azijn en de familie Oorwurm vinden het echt helemaal niks. Ze vinden het vies en onfris en gek. Ze schakelen een maatschappelijk werker, de politie en zelfs een ambtenaar in om het graf weg te krijgen. Ja hallo! Waar bemoeien zij zich nou weer mee? Gelukkig trekt de vader van Giel zich er niks van aan en gaat hij lekker vrolijk verder met zijn bouwprojecten. Projecten waardoor de tuin en het huis er steeds merkwaardiger uit begint te zien. Giel zijn vader heeft namelijk een plan! 

Mus heeft een nieuw avontuur gevonden! Het vorige avontuur is nog maar net voorbij wanneer er een schip van glas aanmeert in de haven van Zeeburgerdam. Niet alleen het materiaal waar het schip van is gemaakt is bijzonder, maar ook de bemanning met hun felgekleurde haren roepen vragen en wantrouwen op bij Mus en haar vrienden. Dat wantrouwen vervaagt als zand bij vloed zodra de kapitein van het schip Mus en haar kameraden uitnodigt om mee te doen aan het mega spannende en legendarische Tetra Toernooi. Een levensgevaarlijk toernooi dat op een drijvende stad in de oceaan plaatsvindt, waar je iets heel waardevols kunt winnen. En wanneer je denkt dat het in dit boek alleen gaat over het toernooi heb je het mooi mis. De nog steeds niet uitgesproken geheimen en emoties reizen namelijk gewoon weer lekker mee. En daar komt nog zoveel meer moois, spannends en mysterieus bij. 

Mus zou Mus niet zijn als ze niet weer een avontuur zou vinden, dus dat doet ze. Ze ontdekt een goedje dat in de zee drijft. Een goedje dat wordt verspreidt door de Kraken en Venijn wordt genoemd. Het roept ‘DOOD, HONGER, GEVAAR!’ Niet echt natuurlijk, maar zo stel ik het me wel voor. Een groot probleem voor de bevolking is het wel, want venijn verwoest alles. Ook de vissen. En schepen. (Pssst mini spoiler: hier komt de aliemilienem bij kijken!) Dus wordt er een beloning uitgereikt aan degene die de Kraken doodt. Natuurlijk gaat Mus ook op pad met haar geweldige vriendenfamilie en wat nieuwe personages. De geheimen en onuitgesproken problemen reizen ook mee. Maar joh dat kan er best bij, want dit wordt net zo’n makkie als het redden van Zeeburgerdam toch?   

Mus is op een missie: Kapitein Kwaadbaard vinden en met zijn hulp de piratenbende die haar stad heeft overvallen verdrijven. Makkie toch? Maar Kwaadbaard heeft helemaal geen zin om te vechten, totdat Mus hem iets vertelt over zijn verleden waardoor alle kracht weer terug komt. Samen met Kwaadbaard en zijn broeders Bertrand, Kromme Kareltje en De Buffel gaan ze op pad. Een reusachtig avontuur vol spanning, vriendschap en een flinke dosis humor volgt. Samen gaan ze Zeeburgerdam redden! Toch?! 

Prinses Super woont in Jippie, een land waar iedereen de hele dag vrolijk is. Waar de inwoners een blij dansje zouden doen wanneer hun huis in de fik vliegt. Want het was toch tijd voor een ander interieur. En het opruimen van puin is toch mega gezellig? Zo gaat het daar ongeveer. Super vindt het vreselijk, want zij kan naast blij ook extreem humeurig zijn. Trouwen met een overdreven blij persoon ziet ze dus echt niet zitten, maar helaas moet ze toch iemand vinden en gaat ze naar het land Grom, waar alle inwoners juist wel klagen en alles vreselijk vinden. Op zoek naar iemand die niet zo overdreven blij is, maar ook niet altijd overdreven chagrijnig. En dat is niet zo'n makkie.   

Mot houdt van zwarte kleren, van gezellige rommel, donkere kleuren en van kort haar zonder strikjes. Je zou maar een moeder hebben die van al die dingen gruwelt. En dat heeft Mot. Haar moeder noemt haar nog steeds Vlinder, de naam die ze kreeg hij haar geboorte, en heeft graag dat Mot er net zo netjes en fleurig uitziet als haar klanten. Tot overmaat van ramp vormt Mot ook nog eens een vriendschap met de gekke metaalvissers, waarna ze ook zelf naar roestige schatten gaat vissen. PANIEK! Roest past namelijk echt niet in een mooi en netjes huis, bij een luxe uitstraling. Vervolgens vist ze ook nog eens een echte, roestige, duikboot op. Walgelijk! Maar daarmee start wel een geweldig, bizar avontuur, want naast de moeizame relatie tussen Mot en haar moeder is er ook nog een machtige, gevaarlijke miljonair die de stad voor alle huidige inwoners wil verpesten. En dat mot zeker niet gebeuren.  

Zeven sleutels, zeven poorten, zeven wachters en daarna toegang tot de schat van de meedogenloze Roverkoning. Dat is wat het reisgenootschap in dit boek te wachten staat. Althans, dat is wat Kobold de dwerg de zes wonderlijke vreemdelingen die op precies die ene nacht zijn herberg opzoeken wijsmaakt. Elk hebben ze geheimen en eigen belangen, net zoals de dwerg. Vertrouwen is ver te zoeken, maar wel nodig om de zeer gevaarlijke reis te voltooien. Hoe zijn deze vreemdelingen eigenlijk precies rond dezelfde tijd op dezelfde plek terecht gekomen? En zal het ze lukken om samen de reis te voltooien en de schat van de Roverkoning te bemachtigen? 

Zeven sleutels vinden, zeven wachters verslaan, zeven poorten openen en daarna de schat van de meedogenloze Roverkoning veroveren. Dat is de queeste waar het curieuze reisgenootschap in dit boek mee bezig is. Al twee poorten zijn er overwonnen in het eerste deel van de duologie, dus nog vijf te gaan. Het vertrouwen in elkaar is steeds verder te zoeken en het genootschap dreigt uit elkaar te vallen. Niet alleen vanwege het wantrouwen, maar ook vanwege de reis die steeds gevaarlijker en spannender wordt. Kan Moira ontsnappen aan de Poort van Wat Was? Hoelang houdt Ellie nog verborgen dat ze de rest heeft bedrogen? En zijn ze wel écht als enigen op zoek naar de schat van de Roverkoning?!

Het is  ̶t̶i̶e̶n̶ ̶v̶o̶o̶r̶ zes uur. Hugo’s vader doet iets ongewoons en laat Hugo voor het eerst de boekwinkel in zijn eentje afsluiten. Super gaaf, want hij wil later graag de boekwinkel overnemen! Alleen gaat het een beetje anders dan hij verwachtte. Wanneer Hugo de sleutel in het laatste slot wil draaien schreeuwt er iemand naar hem. Om hem. Om hulp. Een stem die vanuit de winkel komt. De lege winkel… Vanaf dat moment word je meegezogen in Hugo’s wereld, die steeds mysterieuzer en bizarder lijkt te worden. Wat is er aan de hand in Autumnville?! 

'𝘈𝘭𝘴 𝘦𝘦𝘯 𝘩𝘰𝘯𝘥 𝘥𝘪𝘦 𝘦𝘦𝘯 𝘣𝘰𝘵 𝘸𝘪𝘭 𝘰𝘱𝘨𝘳𝘢𝘷𝘦𝘯, 𝘻𝘰 𝘬𝘳𝘢𝘣𝘵 𝘻𝘦 𝘥𝘦 𝘷𝘰𝘦𝘨𝘦𝘯 𝘶𝘪𝘵, 𝘴𝘱𝘭𝘪𝘫𝘵 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘯𝘢𝘨𝘦𝘭𝘴, 𝘴𝘭𝘪𝘫𝘵 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘷𝘪𝘯𝘨𝘦𝘳𝘵𝘰𝘱𝘱𝘦𝘯 𝘵𝘰𝘵 𝘰𝘱 𝘩𝘦𝘵 𝘳𝘢𝘶𝘸𝘦 𝘷𝘭𝘦𝘦𝘴, 𝘵𝘰𝘵 𝘰𝘱 𝘥𝘦 𝘣𝘰𝘵𝘫𝘦𝘴. 𝘏𝘦𝘵 𝘨𝘳𝘶𝘪𝘴 𝘷𝘦𝘳𝘮𝘦𝘯𝘨𝘵 𝘻𝘪𝘤𝘩 𝘮𝘦𝘵 𝘣𝘭𝘰𝘦𝘥 𝘦𝘯 𝘣𝘰𝘵𝘴𝘱𝘭𝘪𝘯𝘵𝘦𝘳𝘴. 𝘔𝘢𝘢𝘳 𝘻𝘦 𝘴𝘵𝘰𝘱𝘵 𝘯𝘪𝘦𝘵. 𝘡𝘦 𝘮𝘰𝘦𝘵 𝘦𝘳𝘶𝘪𝘵. 𝘡𝘦 𝘮𝘰𝘦𝘵 𝘻𝘪𝘤𝘩 𝘦𝘦𝘯 𝘸𝘦𝘨 𝘨𝘳𝘢𝘷𝘦𝘯. 𝘜𝘪𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘥𝘰𝘯𝘬𝘦𝘳.’ 

Kraai en zijn bende zijn elke dag bezig met het overleven op straat, net zoals de rivaliserende bende – de Noosters - van Achilles. Kraag en Achilles zijn gezworen vijanden, maar zijn genoodzaakt om samen te werken wanneer hun maten worden opgepakt door de glimmerikken. De straatschoffies worden naar het eiland Futuria gebracht. Een plek waar een chic pretpark staat waar de meeste mensen alleen maar van kunnen dromen. Een plek waar je echt leeft. Maar ook een plek waar een oude verlaten gevangenis staat. Nou ja, verlaten… Dat dacht iedereen, totdat Achilles en Kraai erachter komen dat hun kameraden naar de gevangenis zijn gebracht.

Op het eiland staat ook het huis waar Libby woont, de dochter van dokter Gold. Naast dokter is Gold ook wetenschapper en eigenaar van Futuria. De avond voor Halloween nodigt Gold de rijksten van de stad uit voor een bezoek aan de oude gevangenis. Daar heeft hij een geheim laboratorium en griezelige carrousel laten bouwen. Libby ontdekt dat haar vader met een gruwelijk experiment bezig is. Een experiment dat vele levens kan veranderen, maar waarbij vele slachtoffers zullen moeten vallen om het te laten slagen... 

Cato woont samen met haar vader en haar konijn Beggar So. Haar moeder is bij haar geboorte overleden en Cato worstelt nog steeds met het verlies. Van haar vader moet ze maar volwassen worden. Lekker makkelijk gevonden door hem, maar Cato is nog maar twaalf. Twaalf en boos, verdrietig en alleen. Ondanks dat is ze een ontzettend nieuwsgierig, slim en ondernemend meisje. Dus wanneer ze een kaartje vindt van een bioscoop met ‘Films die nergens draaien, maar die je altijd al had willen zien’ wil ze natuurlijk meteen ontdekken hoe dat zit. En dat wordt een ontzettend interessant, tof en mind-blowing avontuur. Waar ik niet meer over kan zeggen, behalve dat je het echt zelf moet ontdekken. 

Op het strand van Westerkerke spoelen lichamen aan. Dat lees je meteen op de eerste pagina. Daar staat namelijk een bericht uit de plaatselijke krant. Verminkte, niet identificeerbare lichamen. Wat is er gebeurd? Nou, dat wordt lekker niet verteld, want daarna gaat het verhaal verder met Floris. Floris wacht zijn hele leven al tot hij eindelijk een superheld wordt, want hij heeft daar een soort spidey-sense voor dat ‘ie dat ooit wordt. Superheld worden heeft hij ook best wel nodig, hij wordt namelijk enorm gepest. Bekogeld met afval, getrapt, geslagen, uitgescholden, dat soort dingen. Maar dat zal natuurlijk allemaal veranderen als hij eindelijk een held wordt! Gelukkig heeft Flo wel een beste vriend, Haroen, die altijd aan zijn zijde is. Tot die ene dag... 

De elfjarige Max schreeuwt keihard om aandacht, en krijgt die ook, maar niet op de manier waar hij naar verlangt. Hij is een lastpak voor zijn leraren, klasgenoten en de rest van de buurt. Hij zwerft door de stad met zijn lieve hond Monster als een manier om te ontsnappen aan de constante spanning die er thuis hangt tussen zijn ouders. Max zijn schreeuw om aandacht gaat zo verkeerd dat er geen terugkeer meer mogelijk is en hij vlucht naar zijn vriend, zijn bejaarde en demente buurman. Daar komt Max mysterieuze voorwerpen tegen in een vitrinekast. Hij wenst dat hij niet meer bestond en opeens wordt die wens werkelijkheid. Hij wordt uit zijn leven gewist: het is alsof hij nooit heeft bestaan. Dit lijkt misschien geweldig, maar al snel realiseert hij dat hij zijn oude leven mist en dat er zonder hem een hoop dingen niet zouden zijn gebeurd. Ook de goede dingen. Max moet een manier vinden om zijn uitwissing ongedaan maken. Zodat hij hopelijk terug kan keren naar een wereld waarin hij niet gewist is. 

Londen, 1939. De negenjarige Ada heeft nog nooit een stap buiten de deur gezet. Vanwege haar klompvoet wordt ze verafschuwt door haar moeder. Uitgescholden, bespuugd, opgesloten, mishandeld. En toch is ze op zoek naar erkenning.

Maar haar moeder luistert niet naar haar, ziet niet hoeveel moeite Ada doet. Er is zoveel haat dat wanneer Ada samen met haar broertje op een veiligere plek is vanwege de evacuatie en er iemand anders voor haar zorgt, ze deze warmte totaal niet kan accepteren. Aanrakingen? Dacht het niet. Nieuwe kleren? Niet nodig. Kerst? Paniek. Iemand die je helpt dingen te leren? Woede. En vooral heel veel angst en verdriet...

Door de nucleaire ramp van 2956 leeft Abel in een heel andere wereld dan dat wij leven. Een leven waarin mensen en humanoïdes naast elkaar leven in regio’s. Wel is er, net zoals vaak in deze wereld, een verdeling tussen arm, rijk en alles wat daar tussenin zit. Abel behoort tot de arme groep in de Onderzone. Het verhaal begint met een inbraak die nogal uit de hand loopt. Abel moet de regio uitvluchten en ontmoet daarbij de jager Graffin. Graffin doet Abel een aanbod, eentje waar Abel alles voor over heeft, en neemt hem mee naar een veilige plek bij de Elite op het platteland. Om preciezer te zijn: naar de Groene Vlakte, de enige plek op de wereld waar nog echte flora en fauna te vinden is. Samen met vier andere jongeren mag Abel hier verblijven en zullen ze worden getraind tot echte jagers. Maar bij de eerste training blijkt dat Graffin geen gewone jager is en wordt Abel’s tijd – en die van de rest van de jongeren - op de Groene Vlakte met de seconde angstaanjagender…   

De zestienjarige Claire werkt als flitsbezorger. Op een koude winteravond brengt ze een laatste bestelling weg, eigenlijk net buiten haar bezorggebied, maar ze krijgt er een dikke fooi voor. En die heeft ze best wel nodig, zoals ze zelf duidelijk maakt in het verhaal. Wanneer ze bij het bezorgadres aankomt staan twee broers haar op te wachten met een wapen. Het blijkt dat ze jagers zijn en de komende 24 uur wordt Claire hun prooi. Als ze uit de handen van de broers blijft krijgt ze 10.000 euro. Lukt het niet of houdt ze zich niet aan de spelregels? Dan is haar leven voorbij. En misschien zelfs dat van haar naasten. Zonder telefoon, jas, geld en schoenen – maar met een tracker en een flinke dosis angst – wordt Claire op straat gezet door de broers. 24 uur moet ze uit hun handen blijven. Maar dan komt Claire erachter dat de broers zich niet aan de regels houden. Claire is bang dat ze ten dode opgeschreven is. Tenzij ze zelf de regels verandert… 

Maas woont op Zanderoog, een doodgewoon eiland met doodgewone mensen. Er gebeuren vrijwel geen spannende dingen. Maar wanneer Modder – de hond van Maas – botten vindt op het strand en deze door de bliksem worden getroffen verandert alles! Er komt een piratenmeisje tot ‘leven’ als skelet: Bobbie Botjes. Maas en zijn nieuwe vriendin Amira moeten hun best doen om Bobbie verborgen te houden, want een lopend piratenskelet is veel te spannend voor al die doodgewone mensen. En de burgemeester van het eiland mag er al helemaal niet achterkomen! Maar tijdens het verstoppen van Bobbie gebeurt er iets verschrikkelijks, iets wat ervoor zorgt dat niet veel later het hele eiland gevaar loopt…

Obbe leidt een fijn leven als Boekhoeder in Norgië. Hij woont en werkt in de Boekenburcht, de plek waar alle kennis van het land wordt bewaard. Hier stoft hij lekker rustig boeken af. Maar dan vindt hij door zijn onhandigheid per ongeluk het Zevende Boek: een eeuwenoud en zeer machtig boek dat echt zeker weten niet in verkeerde handen mag vallen. Wijsgeleerde Gundahart wijst Obbe aan als de Raadselbreker – al gelooft hij daar helemaal niets van - en stuurt hem op reis naar de andere kant van Norgië, met als doel het boek in veiligheid te brengen. Deze reis is echter levensgevaarlijk. Obbe wordt geconfronteerd met rovers, nevelgeesten, honger en een kwaadaardige bekende. Zal het hem lukken om het Zevende Boek in veiligheid te brengen? 

Jack heeft een maatje die er altijd voor hem is, de mooiste avonturen met hem beleeft, hem helpt wanneer hij zich alleen voelt en iemand die hem begrijpt zonder dat hij ook maar iets hoeft te vertellen: zijn knuffel Dur Pig. Ze zijn onafscheidelijk, totdat er iets verschrikkelijks gebeurd… DP raakt kwijt! En dat op kerstavond… En dan krijgt hij ook nog eens een vervangende knuffel, de Christmas Pig. Alsof dat hetzelfde is! Toch is er een groot voordeel op kerstavond, want het is de nacht van wonderen, van verloren zaken, en een nacht waarin alles tot leven kan komen. Ook CP. Ondanks dat hij CP niks vindt besluit Jack hem toch te volgen wanneer hij met een plan komt. Samen gaan ze op een magische reis naar een plek waar nog nooit een mens is geweest, maar dat is zeker niet zonder gevaar. 

Jezus. Dat was mijn eerste gedachte toen ik dit boek uit had gelezen. Daarna volgden een aantal woorden die ik niet zal herhalen. Maar wat is dit verdomme een geweldig verhaal.

Terwijl ik dit schrijf is het 8 juli, 01:12 uur, en lig ik in bed. Badend in het zweet. Net zoals Mylo. Misschien iets te veel informatie, maar ik kan niets anders dan zeggen wat ik denk en doe op dit moment. Bizar. Dat dit een geweldig boek zou zijn had ik al verwacht, had ik gehoopt, had ik gelezen in alle lovende recensies. Alleen had ik dit dus niet verwacht. Niet verwacht dat het zo zou zijn. Zo hoe? Zo. Zoals het is. Zoals het me bij mijn keel greep en me tien meter naar beneden kwakte op het asfalt om vervolgens nog overreden te worden door een vrachtwagen. 

De wereld van Harry Potter is een enorm deel van mijn leven. Een heel erg fijn deel. Vanaf de derde film - ik ging naar de première met aansluitend een tof magisch feestje 🖤 - keek ik alle films in het Engels en las ik lekker de ondertiteling. Dat jaar begon ik ook met het lezen van de boeken. Met de vertalingen, want lezen in het Engels kon ik toen nog niet. Lezen over Harry’s wereld was nog magischer dan de films. Te gek! En dat allemaal dankzij de geweldige vertalingen door Wiebe Buddingh!