Op het strand van Westerkerke spoelen lichamen aan. Dat lees je meteen op de eerste pagina. Daar staat namelijk een bericht uit de plaatselijke krant. Verminkte, niet identificeerbare lichamen. Wat is er gebeurd? Nou, dat wordt lekker niet verteld, want daarna gaat het verhaal verder met Floris. Floris wacht zijn hele leven al tot hij eindelijk een superheld wordt, want hij heeft daar een soort spidey-sense voor dat ‘ie dat ooit wordt. Superheld worden heeft hij ook best wel nodig, hij wordt namelijk enorm gepest. Bekogeld met afval, getrapt, geslagen, uitgescholden, dat soort dingen. Maar dat zal natuurlijk allemaal veranderen als hij eindelijk een held wordt! Gelukkig heeft Flo wel een beste vriend, Haroen, die altijd aan zijn zijde is. Tot die ene dag. Niet de dag van 𝐡𝐞𝐭 𝐯𝐨𝐨𝐫𝐯𝐚𝐥, waar telkens naar gehint wordt, nee er gebeuren hele vreemde dingen op een andere dag. Pas daarna vindt 𝐡𝐞𝐭 𝐯𝐨𝐨𝐫𝐯𝐚𝐥 plaats. En dat voorval is nogal heftig, bloederig, spannend, geweldig. Om nog maar te zwijgen over wat er na 𝐡𝐞𝐭 𝐯𝐨𝐨𝐫𝐯𝐚𝐥 gebeurd...
Dat ik dit boek zo enorm te gek zou vinden had ik dus echt niet verwacht na het lezen van de flaptekst. Er staat al dat het gruwelijk mis gaat, maar zo gruwelijk als dit had ik niet verwacht, want het blijft natuurlijk een jeugdboek. Echt wat een ontzettend gaaf verhaal is dit! Spannend, luguber en met ontzettend toffe wendingen! Wauw!
Niet iedereen van de personages haalt het einde van het verhaal. Dat heeft Bart zelf in een interview gezegd, dus ik vind dat ik dat hier ook wel mag benoemen. Dit verwacht je al best een beetje door de berichten uit de plaatselijke krant die telkens voorbij komen, die je enorm nieuwsgierig maken naar wat er gaat gebeuren. Zou het het mythische zeemonster uit oude zeemansverhalen zijn, of toch iets anders? En wat dan? Wat kan lichamen zo enorm verminken?
Het verhaal leest heerlijk weg. Door de spannende gebeurtenissen en nieuwsgierigheid die gewekt wordt moet je verder blijven lezen. De verwijzingen naar bepaalde Marvel en DC karakters vind ik mega gaaf en ik denk dat het publiek waar dit boek voor geschreven is dit ook zeker wel kan waarderen. Voor welk publiek is het boek eigenlijk geschreven? Zelf denk ik voor 12-jarigen die van heerlijke, lugubere, horrorverhalen houden. Niet het soort horrorverhalen die je psychisch/mentaal gek maken, maar de uit elkaar spattende lichamen en bloederige horror. De hoofdpersonen zijn rond de 13 jaar, dus dat sluit best aan bij de belevingswereld. Al hoop ik dat het bier drinken geen voorbeeld wordt voor jonge lezers. Maar dat zijn de gruwelijke dingen die er gebeuren natuurlijk ook niet, want dan krijgen wel nogal wat verknipte kinderen op de wereld. Wel leuk voor in films.
Er wordt in het boek gesproken over 𝐡𝐞𝐭 𝐯𝐨𝐨𝐫𝐯𝐚𝐥. Dit wordt ook in veel hoofdstukken aangeduid, want daar wordt bij de hoofdstukaanduiding namelijk benoemd (wanneer dit niet helemaal duidelijk is) hoeveel dagen het hoofdstuk zich voor of na 𝐡𝐞𝐭 𝐯𝐨𝐨𝐫𝐯𝐚𝐥 afspeelt. Heel handig. Je zou misschien denken dat het na 𝐡𝐞𝐭 𝐯𝐨𝐨𝐫𝐯𝐚𝐥 een beetje saai wordt, maar dan heb je het volledig mis. Dat was namelijk wanneer ik met open mond op de bank zat, starend met grote ogen naar de tekst omdat ik het totaal geweldig vond welke wending het verhaal nam. Dit boek gaat zoveel dieper dan waar ik op had gerekend.
Dingen in dit verhaal zijn niet zo zwart wit als je in eerste instantie misschien had gedacht. Er zit slechts een heel dunne lijn tussen slecht en goed. En daar ben ik altijd enorm benieuwd naar, naar hoe gekeken wordt naar de ‘slechte’ mensen, naar de anti-heroes, de monsters. Naar hoe zij zijn geworden zoals ze zijn. Die honger naar zulke dingen willen weten wordt best wel gevoed in dit boek, al wil ik natuurlijk altijd meer weten.
Gelukkig komt er nog een volgende week, want dit is namelijk een griezelreeks. Staat achterop het boek. Maar ook als je dat alweer was vergeten na dit heerlijke verhaal, wat ik helemaal snap, merk je dat toch wel bij het einde. Ik moet meer. Ik kan niet wachten!
-
Auteur: Bart de Wolf
Uitgever: Hamley Books