Bobbie Botjes

'𝘜𝘪𝘵 𝘥𝘦 𝘯𝘦𝘷𝘦𝘭 𝘥𝘰𝘦𝘮𝘥𝘦 𝘦𝘦𝘯 𝘴𝘤𝘩𝘪𝘮𝘮𝘪𝘨𝘦 𝘷𝘦𝘳𝘴𝘤𝘩𝘪𝘫𝘯𝘪𝘯𝘨 𝘰𝘱. 𝘏𝘢𝘭𝘧𝘷𝘦𝘳𝘨𝘢𝘯𝘦 𝘬𝘭𝘦𝘥𝘪𝘯𝘨 𝘸𝘢𝘱𝘱𝘦𝘳𝘥𝘦 𝘪𝘯 𝘥𝘦 𝘸𝘪𝘯𝘥. 𝘗𝘭𝘶𝘬𝘫𝘦𝘴 𝘻𝘸𝘢𝘳𝘵 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘨𝘳𝘰𝘦𝘪𝘥𝘦𝘯 𝘶𝘪𝘵 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘴𝘤𝘩𝘦𝘥𝘦𝘭. ... 𝘋𝘦 𝘴𝘬𝘦𝘭𝘦𝘵𝘢𝘤𝘩𝘵𝘪𝘨𝘦 𝘧𝘪𝘨𝘶𝘶𝘳 𝘬𝘸𝘢𝘮 𝘴𝘵𝘦𝘦𝘥𝘴 𝘥𝘪𝘤𝘩𝘵𝘦𝘳𝘣𝘪𝘫. 𝘡𝘦 𝘴𝘵𝘢𝘬 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘩𝘢𝘯𝘥 𝘶𝘪𝘵. '𝘔𝘪𝘫𝘯 𝘣𝘦𝘦𝘯, 𝘔𝘢𝘢𝘴,' 𝘻𝘦𝘪 𝘩𝘦𝘵 𝘴𝘬𝘦𝘭𝘦𝘵. '𝘎𝘦𝘦𝘧 𝘮𝘦 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘣𝘦𝘦𝘯 𝘵𝘦𝘳𝘶𝘨.'

Maas woont op Zanderoog, een doodgewoon eiland met doodgewone mensen. Er gebeuren vrijwel geen spannende dingen. Maar wanneer Modder – de hond van Maas – botten vindt op het strand en deze door de bliksem worden getroffen verandert alles! Er komt een piratenmeisje tot ‘leven’ als skelet: Bobbie Botjes. Maas en zijn nieuwe vriendin Amira moeten hun best doen om Bobbie verborgen te houden, want een lopend piratenskelet is veel te spannend voor al die doodgewone mensen. En de burgemeester van het eiland mag er al helemaal niet achterkomen! Maar tijdens het verstoppen van Bobbie gebeurt er iets verschrikkelijks, iets wat ervoor zorgt dat niet veel later het hele eiland gevaar loopt…

Ahoooooy landrotties! Dit is nou het boek dat ik laatst aankondigde en waar ik zo enorm lang op heb moeten wachten. Het boek dat nu één van mijn favorieten is geworden. Een super-tof-leest-heerlijk-weg-heeft-een-geweldige-vormgeving-en-zit-vol-met-stomme-grapjes boek! En die grapjes vind ik stiekem hilarisch. De flauwe humor had ik precies nodig op het moment dat ik het boek las. Ik hou ervan. En ik hou van Modder. Modder is een held. Mijn held. En nu wil ik nog meer dan eerder ooit een bordercollie hebben.

Maar eerst iets anders. Ik heb al heel vaak voorbij zien komen dat mensen dit boek heel grappig, spannend en prachtig geïllustreerd vinden. Met die drie dingen ben ik het volledig eens, daar zal ik het zo ook nog over hebben, maar er is veel meer in dit boek gestopt. Meer lagen. Verdriet, verlies, eenzaamheid... 

'𝘏𝘦𝘳𝘪𝘯𝘯𝘦𝘳𝘪𝘯𝘨𝘦𝘯 𝘸𝘢𝘳𝘦𝘯 𝘫𝘶𝘪𝘴𝘵 𝘧𝘪𝘫𝘯. 𝘏𝘦𝘵 𝘸𝘢𝘴 𝘩𝘦𝘵 𝘦𝘯𝘪𝘨𝘦 𝘸𝘢𝘵 𝘻𝘦 𝘯𝘰𝘨 𝘷𝘢𝘯 𝘩𝘦𝘮 𝘩𝘢𝘥𝘥𝘦𝘯.' Dit komt al in het begin van het boek voor en ik vind dit een prachtige zin. Misschien wel nog meer nu ik het las tijdens een nogal heftige periode. Ook dit hoort bij Bobbie Botjes, niet enkel de hondenkakkendrolhumor en het avontuur met het piratenmeisje waar je zoveel over leest.

Tegen het einde van het boek is er een bepaald moment waar Modder een rol in speelt waarbij mijn hart volledig brak. Ik stuurde dit naar @schrijvermarcelvandriel: 'Zit ik lekker ontspannen in de lavendelruimte bij de wellness, Bobbie Botjes erbij zodat ik dat geweldige verhaal eindelijk kan uitlezen. En dan gebeurt dit?!?! Hoe kun je?!!!!! 😨😢😭💔😱' Het wat nogal heftig. Nog erger dan de momenten in Superhelden.nl wanneer er gruwelijke dingen gebeurde met kinderen. Door het Moddermoment dreigde ik dat ik nooit meer een boek van Marcel zou aanraken als het niet goed zou aflopen (en dat meende ik).

Het moment dat volgde, op blz. 135, is zo enorm goed verwoord dat ik weer precies voelde hoe het was toen dit bij mij ook was gebeurd. Dat klinkt allemaal een beetje vaag als je niet weet wat er op die pagina staat, maar ik kan natuurlijk niet gaan verklappen wat er is gebeurd in het boek. Maar echt, dit vond ik wel het meest rakende stuk in het boek. Zo kloppend met hoe het in het echt is.

Gelukkig zit niet het hele boek vol met aangrijpende momenten en uitspraken (al ben ik enorm blij dat die er wel in zitten) en is er vooral veel ruimte voor avontuur, grapjes en tot mijn grote vreugde: verhalen over het piratenleven. Lezen (en bekijken) wat Bobbie aan boord van het schip waar ze vroeger zat beleefde vond ik heerlijk, vooral het zeepokken schrapen. Ik vind het geniaal hoe Bobbie in een piraat van vlees verandert als ze eten krijgt! En ik hou ervan hoe Modder naar Maas kijkt alsof hij achterlijk is. En dan heb je ook nog de LOTR verwijzingen en het fantastische leger en het mega piratenschip dat omhoog komt en me meteen deed denken aan the Flying Dutchman. Geweldig!

Ik heb zo enorm genoten van dit boek! Zelfs toen mijn hart brak. De details zijn zo fijn. De afwisseling tussen tekst en strips en illustraties is enorm aantrekkelijk en enorm goed uitgedacht. De illustraties maken echt deel van het verhaal uit, zonder de tekeningen zou het niet compleet zijn. Ik vind het zo mooi dat je kunt zien dat er vreselijk veel werk en liefde in dit verhaal is gestopt. Fantastisch! Van mij mogen er nog veel en veel meer verhalen over Bobbie Botjes komen!

Dit boek moet je lezen! Dus ik herhaal wat ik laatst ook zei: pak je driemaster en vaar naar het vasteland, of ren of fiets een stukkie als je een landrot bent, en haal het boek bij jouw favoriete boekhandel of bibliotheek! 

Geschikt voor iedereen vanaf 8 jaar en ver daarboven!

-

Auteur: Marcel van Driel

Illustrator: Paco Vink

Uitgever: Billy Bones