Toen mijn broer een robot werd

“Als ik het huis binnenloop, voel ik meteen dat er iets is. Daar ontwikkel je een extra zingtuig voor als je het een keer hebt meegemaakt. Pap zit op de bank, zijn handen gevouwen in zijn schoot. Door zijn glimlach voelt het anders dan de eerste keer – heel anders, gelukkig – maar toch krijg ik buikpijn.”

Op een dag is er ineens een robot in huis. Een robot die sprekend lijkt op Tijs zijn broer, Dennie. Met dezelfde kleren als Dennie, dezelfde stem en lach als Dennie, dezelfde kennis als Dennie en hij krijgt ook nog eens dezelfde kamer als Dennie. Tof, zou je misschien denken, maar Dennie is dood. En dat maakt het ontzettend pijnlijk voor Tijs. Want in zijn ogen verraden ze met de robot de echte Dennie. Bovendien is die robot veel te braaf. Tijs wil in opstand komen, maar durft dat niet zo goed. Zijn moeder is ontzettend blij met de robot. Ze voelt zich eindelijk niet meer als een grote berg wol die helemaal in de knoop zit. Dat geluk kan hij toch niet in de weg gaan zitten door zich aan te stellen over een robot?

Wauw. Dit boek heb ik in één ruk uitgelezen. Wat een ontzettend gaaf verhaal. De worsteling van Tijs is zo goed beschreven, zo gedetailleerd, zo voelbaar. Je leeft volledig met hem mee. De schaamte, de boosheid, het verdriet. Alle emoties kwamen bij mij naar boven. Niet zo heel diep, maar toch wel enigszins voelbaar. Tijs is een geweldige jongen die ontzettend loyaal is naar zijn familie, naar zijn moeder, maar tot wanneer is die loyaliteit gezond? Moet het in de weg staan van wat jij voelt, van wat jij denkt, van wat jij vindt? I don’t think so. Maar ja, wat moet je anders als een 11-jarig kind, als je ouders niet luisteren naar wat jij wil? Wat doe je dan?

Het is een verhaal dat je echt zelf moet ervaren. Ontzettend verfrissend, spannend en emotioneel, maar niet te zwaarmoedig. Tot het einde blijft het ontzettend boeiend. En wat past het goed bij de huidige tijd, waarin er steeds maar weer nieuwe dingen worden ontwikkeld. Wie weet is dit wel de toekomst. Maar kun je het verlies van een dierbare oplossen met een robot? Vroeger was ik hiervan overtuigd. Als ik de kans had gekregen toen mijn hond was overleden had ik die met beide handen aangepakt. Alleen nu ik meer dierbaren heb verloren ben ik daarop teruggekomen. Misschien verzacht het wel iets van de pijn, van het verdriet, maar het zorgt er ook voor dat je je echte emoties niet meer voelt. Denk ik dan.  

𝐖𝐚𝐭 𝐯𝐢𝐧𝐝 𝐣𝐢𝐣? 𝐙𝐨𝐮 𝐣𝐢𝐣 𝐞𝐞𝐧 𝐫𝐨𝐛𝐨𝐭 𝐯𝐚𝐧 𝐞𝐞𝐧 𝐨𝐯𝐞𝐫𝐥𝐞𝐝𝐞𝐧 𝐝𝐢𝐞𝐫𝐛𝐚𝐫𝐞 𝐰𝐢𝐥𝐥𝐞𝐧? 

-

Auteur: Emiel de Wild

Uitgever: Leopold