Mijn moeder is een dekbed

'𝘈𝘭𝘴 𝘦𝘦𝘯 𝘳𝘢𝘮𝘱 𝘩𝘦𝘦𝘭 𝘦𝘳𝘨 𝘭𝘢𝘯𝘨𝘻𝘢𝘢𝘮 𝘨𝘦𝘣𝘦𝘶𝘳𝘵, 𝘩𝘦𝘣 𝘫𝘦 𝘥𝘢𝘵 𝘣𝘭𝘪𝘫𝘬𝘣𝘢𝘢𝘳 𝘱𝘢𝘴 𝘷𝘦𝘦𝘭 𝘵𝘦 𝘭𝘢𝘢𝘵 𝘥𝘰𝘰𝘳.'

Op de vreemdste momenten staan ze op de deur te kloppen: mensen met brieven. De eerste keer deed de moeder van Adam wel open, daarna niet meer. De brieven stapelen zich op, maar Adam en zijn zusje doen net alsof ze lava zijn. Niet meer dan logisch, want sinds die eerste brief werd bezorgd is alles thuis veranderd. Het gezin is verhuisd, Adam heeft te kleine schoenen, er is geen zakgeld meer, de koelkast en keukenkasten worden steeds leger en zijn moeder is ook nog eens veranderd in een dekbed... Mega stom, want Adam wil het liefst een doodgewoon jaar in groep acht beleven. '𝘔𝘦𝘵 𝘈𝘥𝘢𝘮 𝘬𝘰𝘮𝘵 𝘢𝘭𝘵𝘪𝘫𝘥 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘴 𝘨𝘰𝘦𝘥,' totdat dat niet meer zo is en alles kapot lijkt te gaan.

Eén op de twaalf kinderen in Nederland groeit op in armoede. Dat zijn gemiddeld twee kinderen per klas. In dit verhaal lees je hoe het is om zoiets mee te maken. Je leest hoe het er bij iemand thuis aan toe kan gaan, hoe het is om rond te komen met een weekbudget, je leest over de stress die armoede met zich meebrengt (ook voor kinderen), over schaamte, maar ook dat je je niet hoeft te verstoppen.

Ik vloog door dit boek heen. Heel dik is het ook niet, maar naast de korte hoofdstukken zijn het verhaal, de gedachtes en gevoelens ook erg beeldend, mooi en vol vaart geschreven waardoor je niets anders kunt doen dan doorlezen, blijven ervaren. Geen enkel moment heb ik mijn interesse verloren. Al moet ik er wel bij zeggen dat ik armoede onder kinderen sowieso een erg interessant onderwerp vind en er voor mij ook herkenbare momenten voorkomen in het verhaal. In het boek wordt meerdere keren gezegd: '𝘸𝘪𝘦 𝘻𝘪𝘤𝘩 𝘴𝘤𝘩𝘢𝘢𝘮𝘵 𝘻𝘰𝘶 𝘻𝘪𝘤𝘩 𝘮𝘰𝘦𝘵𝘦𝘯 𝘴𝘤𝘩𝘢𝘮𝘦𝘯!' en daar ben ik het volledig mee eens, al snap ik de schaamte ook volkomen.

Het is moeilijk om te spreken over armoede, over schulden, over niet rond kunnen komen. Zulke onderwerpen komen niet naar voren tijdens het typische 'hoe gaat het'-gesprekje wanneer je bekenden spreekt. Vaak spreken mensen alleen over leuke dingen, over dingen die ze bereikt hebben, fijne dingen die ze hebben meegemaakt. Het is heel belangrijk dat negativiteit niet de overhand neemt, maar het is ook heel belangrijk dat je het niet altijd alleen maar over leuke dingen hoeft te hebben met vrienden. Dat je eerlijk kunt benoemen wat er speelt in jouw leven en ook hulp mag vragen. Hopelijk helpt dit boek om kinderen (en volwassenen) te laten zien dat het ook goed komt. Het is niet makkelijk, maar er is zeker hoop. Dit wordt ook heel mooi in het nawoord besproken, waarin iets wordt verteld over Isabel, die als kind opgroeide in armoede.

Dit een boek waarvan ik vind dat elke school en bibliotheek het zou moeten hebben. Een boek dat veel voorgelezen en besproken moet worden in klassen. Verspreid hiermee de boodschap dat kinderen niet de enige zijn, dat ze hulp kunnen vragen aan bijvoorbeeld de juf of meester. '𝘑𝘦 𝘩𝘰𝘦𝘧𝘵 𝘫𝘦 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘵𝘦 𝘷𝘦𝘳𝘴𝘵𝘰𝘱𝘱𝘦𝘯, 𝘪𝘦𝘥𝘦𝘳𝘦𝘦𝘯 𝘩𝘦𝘦𝘧𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘳𝘦𝘤𝘩𝘵 𝘰𝘮 𝘵𝘦 𝘷𝘭𝘪𝘦𝘨𝘦𝘯.' 

-

Auteur: Lysette van Geel

Illustrator: Tineke Meirink

Uitgever: Volt