Lava

𝐃𝐚𝐭 𝐢𝐬 𝐫𝐚𝐚𝐫!  (thema #kinderboekenchallenge dag 13)

Dat is raar, dat je een prinses bent en je de 7 dagen voordat je dertien wordt een reis moet maken naar het land waar je meteen koningin van wordt zodra je dertien bent. Dat is raar, dat je die zware reis per se moet maken met een boze jongen en een oude halve hond die je nog nooit eerder hebt gezien. Dat is raar, dat papa en mama zeggen dat jouw zus dood is, maar dit natuurlijk niet waar kan zijn. En dat is raar, dat je terwijl je nog niet eens erg lang onderweg bent een koningin tegenkomt die in een kippenhok woont.

Al die rare dingen maakt Lava mee in dit boek. Prinses Lava is volgende week jarig. Dat betekent dat het tijd is om de reis te maken naar het land dat haar koninkrijk zal worden. Met een hond die de weg wijst, een jongen die haar begeleidt en de opdracht om Aventurijn (wat dat dan ook is) te vinden dat ze cadeau kan geven aan haar onderdanen. Een reis die ze liever met haar tweelingzus zou maken, zoals ze altijd al van plan waren. Zal ze erachter komen wat Aventurijn is en zal ze haar land bereiken?

Lava is in briefvorm geschreven. De brieven die Lava schrijft zijn gericht aan Etna, haar zus. Hoewel ik door de schrijfwijze al snel in het verhaal werd gezogen en ik het achter elkaar uitlas, was het toch niet een verhaal dat goed bij mij paste. Het thema van de dag is '𝐃𝐚𝐭 𝐢𝐬 𝐫𝐚𝐚𝐫!' en dat is eigenlijk precies wat ik steeds dacht. Voor mij ontbrak er iets.

Er is iets tragisch gebeurd in het leven van Lava en Etna. Iets dat Lava de hele reis met zich meedraagt, maar waarvan eigenlijk al snel duidelijk was wat er was gebeurd. Voor mij voelde het als geheimzinnigheid om niets. Ik vond het raar. Daarom voelde ik er niet zoveel bij. Maar er zijn vast mensen die het wel mooi vonden. Sterker nog, ik weet het zelfs zeker. Ik heb gelezen dat mensen het erg mooi en ontroerend vonden. Ik niet, maar dat kan en mag natuurlijk. Soms heb je dat.

Gelukkig verschillen smaken. Misschien vind jij het wel heel erg mooi! Misschien heb je het boek zelfs al wel gelezen. Hopelijk dacht jij: 𝒘𝒐𝒘, 𝒘𝒂𝒕 𝒆𝒆𝒏 𝒎𝒐𝒐𝒊, 𝒐𝒏𝒕𝒓𝒐𝒆𝒓𝒆𝒏𝒅 𝒔𝒑𝒓𝒐𝒐𝒌𝒋𝒆𝒔𝒂𝒄𝒉𝒕𝒊𝒈 𝒗𝒆𝒓𝒉𝒂𝒂𝒍 𝒊𝒔 𝒅𝒊𝒕! Dat zou ik tof vinden voor je!

Vandaag dus niet een heel erg enthousiast stukje vanuit mij. Niet enthousiast zijn is niet echt mijn stijl, dus sorry! Maar morgen ben ik weer mijn oude zelf met 2 boeken waar ik mega super vet gigantisch enthousiast over ben. Tot morgen! 

-

Auteur: Mireille Geus

Uitgever: Lemniscaat