Horrorscoop

Stel je vindt als kind een website waar je je toekomst kunt laten voorspellen. Dan gebruik je die meteen toch? Duh! Het enige wat je hoeft te doen is je naam en geboortedatum in vullen. Easy! Melvin en zijn beste vriendin Carlien vinden het onzin, maar dan blijken de gruwelijke voorspellingen echt uit te komen. Elke dag verdwijnt er wel een klasgenoot!

Wanneer ze erachter komen dat de eeuwenoude demon Sulthara (Weefster van nachtmerries, Geesteres van de nachthemel, Verslindster van zielen) achter de website zit, raken Melvin en Carlien verstrikt in een nachtmerrie. Zal het ze lukken om de demon te verslaan en hun klasgenoten te redden? Of worden ze zelf het volgende slachtoffer?

Als ik Melvin of Carlien was geweest had ik waarschijnlijk niet eens een echte poging gewaagd. Al ver voor het hoofdstuk met de spiegel zou ik zijn afgehaakt. Als ik die scène levend had moeten meemaken dan was ik met alle liefde de Duisternis in gegleden zodat ik er nooit meer aan zou hoeven te denken. Ik hou er niet van. Van lezen over schepsels die in je hoofd kruipen en je dingen laten zien en horen die er (nog) niet zijn. En al helemaal niet van enge dingen in spiegels. Big nope voor mijn brein. Ik zou echt veel liever verdwijnen dan dat hoeven mee te maken.

Een held wat betreft paranormale horror ben ik totaal niet. Gelukkig ging het niet zo in mijn hoofd zitten als TikTokTerror (het laatste paranormale verhaal waar ik me aan heb gewaagd), maar blij werd ik er niet van. Al ligt dit zeker niet aan het verhaal, maar aan mij. Als je hier wél van houdt dan ga je dit boek vast te gek vinden!

Waar ik wel meteen heel erg blij van werd was het eerste hoofdstuk. Melvin is megafan van De Rechter (een 'superheld' die je als je de boeken over de Game Helden hebt gelezen zou kunnen herkennen! - zo gaaf!!!). Het eerste hoofdstuk speelt zich af op Comic Con, waarbij Melvin verkleed is als het personage en als een enthousiaste nerd rondrent. Een kind naar mijn hart! Dus natuurlijk las ik vol enthousiasme en een blij hoofd door.

Dat blije gevoel werd wel snel de grond in gestampt toen @schrijvermarcelvandriel het een goed idee vond om naast horror ook nog eens ontzettend treurige gebeurtenissen en gedachten in het verhaal te stoppen. Uh hallo?! Daarvoor las ik dit niet. Moest ik naast horror ook nog moeilijke dingen gaan herbeleven en verwerken. Stom!

Maar oké, even serieus. De achtergrondverhalen en de dagelijkse problemen waar bepaalde personages in het boek mee moeten leven zorgden er bij mij wel voor dat het echt voelde. Dat ik personages wilde beschermen. Ik kon met ze meeleven. Kreeg soms een brok in mijn keel. En daar hou ik van. Hoewel ik weet dat dit een horrorboek is en het dus niet volledig de diepte in hoeft te gaan, vind ik het overigens wel jammer dat er niet echt afsluiting is voor de problemen.

Van geesten en bezeten dingen hou ik dus niet, maar waar ik wel van hou is gore. Dus toen ik dit las: 'Haar oogballen zakten langzaam uit hun kassen, trokken lange dragen slijm met zich mee en vielen op de vloer als grote klieders snot. Haar onderkaak brak en bleef aan één kant van haar gezicht bungelen. Haar tanden lieten los en vielen met een tikkend geluid op de grond. Donkere smurrie lekte uit haar neusgaten en oren.' - was ik bijna net zo aan het kwijlen als Kromme Kareltje die wonden mag verzorgen. Heerlijk! Dit zijn het soort gruwelijkheden waar ik (in boeken en films) immens van kan genieten!

Waar ik ook van hou zijn verwijzingen naar films, series, muziek en games die ik ken. Zoals bijna altijd in Marcel zijn boeken, waren die deze keer ook weer present. Gaaf! En er sluiten ook vaak een paar aan bij de belevingswereld van kinderen van nu. Extra gaaf!

Ondanks dat het niet mijn type horror is heb ik wel van het boek genoten, door de achtergrondverhalen, de heftige gebeurtenissen. Heb ik genoten van Melvin, waar ik ontzettend blij van zou worden als ik hem in het echt zou zien in zijn pak. Van zijn gedachten die me aan mezelf lieten denken - zowel de verdrietige als de blije. Van zijn lieve opa die me aan mijn oma liet denken.

Hoewel het voor mij niet helemaal het juiste boek is (maar ik ben dan ook maar een gekke, zichzelf snel bangmakende volwassene), weet ik zeker dat er ontzettend veel kinderen zullen smullen van dit verhaal! Ben jij 10 jaar of ouder en houd jij wel van een enge demon? En wil je naast griezelen ook nog van personages gaan houden? Dan is dit dus echt een boek voor jou! Tenzij je dus net als ik bang bent dat er dingen uit spiegels tevoorschijn komen. Dan raad ik het je ten zeerste af. En als je er na mijn waarschuwingen toch wel aan begint ondanks dat je bent bent: door de fijne en vlotte schrijfstijl vlieg je er in elk geval heel snel doorheen! Veel leesplezier gewenst! Doei!

ps: op de foto zie je tussen mijn hoofd en het boek in een Ringwraith. Die zat me aan te kijken toen ik dit boek aan het lezen was. Samen met Aragorn, Legolas, Gimli, Frodo, Sam en Gandalf. Daar kan ik heel goed over nerden. Dus ik lijk toch nog een beetje op Melvin.

pps: een stem van een denkbeeldige held horen die ineens tot leven komt op een poster vind ik trouwens niet eng. Daar wil ik alleen maar meer over lezen. Geweldig bedacht!

ppps: kunnen jullie alvast even goede energie mijn kant opsturen zodat ik 'Want wie niet weg is' en 'De Backroom files' ga doorstaan zonder trauma's? Alvast bedankt! 

-

Auteur: Marcel van Driel

Illustrator: Paco Vink

Uitgever: Kluitman