Het verlangen van de prins

Weglopen uit een stom weeshuis is altijd een goed idee. Helemaal als je het schip tegenkomt dat heel vaak in je dromen voorkomt. En dat hier dan een circusvoorstelling wordt gegeven is helemaal leuk. Zodra Lode zich verbergt op het schip om de voorstelling te bekijken gaat het mis. Hij raakt verstrikt in de zeilen en kan het schip die nacht niet meer verlaten. Balen, want de volgende ochtend blijkt dat hij is getroffen door de vloek van de prins: wie eenmaal aan boord over de prins heeft gedroomd, moet voor altijd aan boord blijven. En als je denkt dat je er na een mensenleven vanaf bent heb je pech, want het schip vaart al zo’n driehonderd jaar rond. Een mysterieus en fascinerend avontuur ontvouwt zich op het eeuwenoude schip. Door de komst van Lode is er namelijk iets ontstaan op het schip wat er voor de meeste bemanningsleden al lang niet meer was: hoop om de vloek van de prins op te heffen. 

Een spannend en aangrijpend proloog, mysterie, duistere krachten, vloeken, verdriet, woede, erg toffe droomdingen, liedjes, heerlijk taalgebruik, en het leven op een oud schip. Dit boek heeft het allemaal. Om dit te beseffen moest ik me wel echt door de eerste hoofdstukken heen slepen, want ik had echt totaal geen idee welke kant het verhaal op zou gaan en snapte er in het begin niet veel van. Dat krijg je als je meteen alles wil uitvogelen, je enorme voorstellingen maakt over wat voor mysterieuze dingen er gaan gebeuren. Maar niet gevreesd. Zodra Lode op het schip belandde veranderde dit meteen en vloog ik door het verhaal heen. Met elke pagina, elk hoofdstuk, kom je weer een stukje dichterbij de oplossing. Tenminste, dat hoop je dan maar.  

Lezen over de dromen en de dingen die daarmee gebeuren vond ik extreem interessant. Zelf droom ik elke nacht ontzettend veel en in mijn dromen creëer ik ook hele werelden en gebeurtenissen die regelmatig terugkeren, waardoor het concept dromen me toch wel fascineert. Dat er in het boek vooral over duistere dromen wordt gesproken is nog een extra pluspunt. Ik hou ervan.   

Het boek heeft iets ontzettend sprookjesachtig en komt hierdoor toch wel ouder over, maar speelt zich af in de moderne wereld. Erg tof hoe dit samen kan komen. Zelfs in de illustraties is dit te zien. Door de stijl zou ik het zo in een oud sprookjesboek verwachten, maar als je ziet wat voor kleding Lode en zijn nieuwe vriendin dragen merk je dat het toch moderner is dan doet voorkomen. De illustratie van de boze kapitein (even swipen) vind ik echt geweldig. De tofste illustratie in een boek die ik in tijden heb gezien. Ik associeer het met Gimli van Lord of the Rings, en als fan kan ik het dus niet anders dan ontzettend gaaf vinden. Het ruige, de gezichtsuitdrukking, de kleding. Ik vind het echt helemaal te gek en zou de print zeker in mijn huis willen hebben. 

Er komen veel personages in het boek voor met ieder unieke namen en enigszins excentrieke karakters. Er is enorm goed over nagedacht. De namen had ik nog niet eerder gehoord, behalve dan die van prins Adi en Tulp. Iedereen heeft haar eigen rol in het verhaal met een eigen geschiedenis. Ondanks dat ik de connectie met karakters op sommige momenten mistte, maken de uitgewerkte personages het verhaal compleet, tot in de puntjes afgewerkt. Een prachtig boek voor jong en oud. Een tijdloos boek dat nog vele jaren relevant zal blijven. 

Met de ontknoping was ik het niet helemaal eens. Voor mij was het nog niet helemaal klaar. Ik kan dan ook erg moeilijk loslaten en ik weet vrijwel zeker dat het daarmee te maken heeft en niet met het einde zelf. Ben ik toch weer tegen iets moeilijks van mezelf aangelopen in een boek van Marco Kunst. Pff, als dit maar geen patroon wordt…  

Favoriete zin uit het boek: ‘𝘔𝘪𝘴𝘴𝘤𝘩𝘪𝘦𝘯 𝘮𝘰𝘦𝘵𝘦𝘯 𝘸𝘦 𝘱𝘳𝘰𝘣𝘦𝘳𝘦𝘯 𝘩𝘦𝘮 𝘵𝘦 𝘵𝘳𝘰𝘰𝘴𝘵𝘦𝘯. 𝘏𝘪𝘫 𝘬𝘢𝘯 𝘦𝘳 𝘷𝘢𝘴𝘵 𝘻𝘦𝘭𝘧 𝘯𝘪𝘦𝘵𝘴 𝘢𝘢𝘯 𝘥𝘰𝘦𝘯.’ 

-

Auteur: Marco Kunst

Illustrator: Marieke Nelissen

Uitgever: Gottmer