Het touw en de waarheid

𝘝𝘦𝘳𝘭𝘢𝘯𝘨𝘦𝘯, 𝘷𝘦𝘳𝘭𝘢𝘯𝘨𝘦𝘯… 𝘥𝘢𝘵 𝘪𝘴 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘥𝘦 𝘣𝘢𝘯𝘨𝘦𝘯…’

Kyra woont moederziel alleen op een eiland in het zuiden, omringd door de blinkende zee en gevuld met kleuren in duizenden tinten. Hier verft ze stoffen in wel honderden verschillende kleuren terwijl de vogels haar toezingen. Ylan woont in het klooster op het rotseiland ‘Skribe’ in het noorden, waar dag in dag uit de woeste zee bulderend tegen de klippen slaat. Zijn dagen zijn gevuld met grauwheid en het lezen van nietszeggende woorden. Net zoals de andere monniken moet Ylan in zijn eigen boek op zoek naar de waarheid. Maar wat is dan die waarheid?

De eilanden van Ylan en Kyra konden niet meer van elkaar verschillen. Toch hebben ze ook iets met elkaar gemeen – niet dat de zich daar bewust van zijn. Op een dag is Ylan klaar met al die woorden en vlucht hij naar de open zee. Ook Kyra is genoodzaakt haar eiland te verlangen. Beiden zijn ze op zoek naar iets, naar meer, misschien wel naar de waarheid. En beiden varen ze de zeven zeeën tegemoet. Dit doen ze niet helemaal alleen, want zowel Ylan als Kyra heeft onontdekte herinneringen die gewoon meereizen naar het onbekende.

Toen ik de eerste keer aan het boek begon wist ik nog niet zeker of het wel iets voor mij zou zijn: het leek me iets te dromerig en zweverig naar mijn smaak. Ondertussen heb ik het boek gisteren voor de derde keer gelezen. Wat is dit verhaal een geweldig kunstwerk! Niet alleen door de prachtige, rijke woorden en zinnen waar @marco__kunst mee lijkt te kunnen toveren, maar ook door de prachtige, kleurrijke en (zeker niet té!) dromerige illustraties van @jeska_verstegen. Dit boek overstroomt met liefde voor woorden, verhalen, beelden, herinneringen en het verleden.

De hoofdstukken zijn kort, bijna elk hebben ze twee pagina’s gevuld met tekst waarna twee pagina’s volgen die samen een schitterende en sfeervolle illustratie vormen. Dit zorgt er samen met de prachtige zinnen voor dat je door het boek heenvliegt, dwarrelt en je wordt meegevoerd op de kabbelende golven – maar dat betekent nog niet dat je klaar bent met het verhaal. Ik heb het niet voor niets meerdere keren gelezen. Zelfs als je het niet meteen opnieuw wil lezen kan ik me niet voorstellen dat je het boek na het lezen sluit om nooit meer terug te bladen, nooit meer te verdwijnen in de werelden van Ylan en Kyra en in plaats daarvan gewoonweg verdergaat met de orde van de dag.

Meteen vanaf het begin was ik geïntrigeerd door Ylan. Hij zette me tot nadenken. Waarom was hij daar op dat eiland, als jonge jongen tussen de oude monniken? Hoe was hij daar terechtgekomen? Hoe kwamen ze aan al die boeken? En wat is het nut van taal als woorden geen betekenis hebben?

‘𝘛𝘦𝘨𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘬𝘭𝘢𝘮𝘱𝘵𝘦 𝘩𝘪𝘫 𝘻𝘪𝘤𝘩 𝘢𝘢𝘯 𝘥𝘪𝘦 𝘸𝘰𝘰𝘳𝘥𝘦𝘯 𝘷𝘢𝘴𝘵: 𝘻𝘦 𝘷𝘰𝘳𝘮𝘥𝘦𝘯 𝘥𝘦 𝘦𝘯𝘪𝘨𝘦 𝘭𝘪𝘦𝘧𝘭𝘪𝘫𝘬𝘩𝘦𝘪𝘥 𝘥𝘪𝘦 𝘰𝘱 𝘩𝘦𝘵 𝘦𝘪𝘭𝘢𝘯𝘥 𝘵𝘦 𝘷𝘪𝘯𝘥𝘦𝘯 𝘸𝘢𝘴, 𝘢𝘭 𝘻𝘰𝘳𝘨𝘥𝘦𝘯 𝘻𝘦 𝘦𝘳 𝘰𝘰𝘬 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘥𝘢𝘵 𝘩𝘪𝘫 𝘦𝘦𝘯 𝘷𝘳𝘦𝘦𝘮𝘥𝘦 𝘩𝘰𝘯𝘨𝘦𝘳 𝘷𝘰𝘦𝘭𝘥𝘦. 𝘌𝘦𝘯 𝘨𝘢𝘱𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘩𝘰𝘯𝘨𝘦𝘳 𝘯𝘢𝘢𝘳 𝘪𝘦𝘵𝘴 𝘸𝘢𝘢𝘳𝘷𝘢𝘯 𝘸𝘪𝘫 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘸𝘪𝘴𝘵 𝘸𝘢𝘢𝘳 𝘩𝘪𝘫 𝘩𝘦𝘵 𝘻𝘰𝘶 𝘮𝘰𝘦𝘵𝘦𝘯 𝘻𝘰𝘦𝘬𝘦𝘯.’

Naast de vragen over Ylans leven riep het ook enige herkenning op. Het grauwe, kleurloze eiland deed me denken aan het levenloze eiland in mijn hoofd waar ik lang op leefde. In het verlangen naar iets anders, naar (h)erkenning en troost en liefde kon ik me heel goed inleven.

Ook Kyra’s leven riep vragen op, maar ik was toch wel het meest benieuwd naar haar verleden. Of misschien wel het verleden van het eiland. Naar haar grootmoeder. Naar de mannen die langskwamen.

‘𝘋𝘦 𝘭𝘦𝘦𝘨𝘵𝘦 𝘥𝘦𝘦𝘥 𝘱𝘪𝘫𝘯, 𝘦𝘯 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘦𝘯 𝘢𝘢𝘯 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘰𝘨𝘦𝘯, 𝘩𝘰𝘦 𝘮𝘰𝘰𝘪 𝘢𝘭𝘭𝘦 𝘴𝘤𝘩𝘢𝘬𝘦𝘳𝘪𝘯𝘨𝘦𝘯 𝘷𝘢𝘯 𝘣𝘭𝘢𝘶𝘸 𝘰𝘰𝘬 𝘸𝘢𝘳𝘦𝘯.’

Maar oké, het eilandleven was voorbij en toen kwamen er … ZEEMONSTERS. Ik ben gek op zeemonsters, dus dat vond ik mega tof! Ze heten – ik hoop niet heetten - Livyathan en Krayke en over hen zou ik nog veel meer willen weten! En dan, tja... Dat ga ik natuurlijk niet vertellen. Dat moet je toch echt zelf gaan ervaren. Beleven zul je, want dat kan gewoonweg niet anders. Wie weet kom je wel achter de waarheid. Of niet. Misschien is die wel voor iedereen anders. Net zoals dat je het verhaal van Ylan en Kyra op verschillende manieren kunt interpreteren. Maak het mee, want dit kunstwerk verdient het om gezien te worden! 

-

Auteur: Marco Kunst

Illustrator: Jeska Verstegen

Uitgever: Lemniscaat