Enzo en de strijd tegen de Oni

Enzo vindt een vreemd Ding in zijn rugzak... Een Ding waar hij natuurlijk meteen aan begint te prutsen. Voordat hij überhaupt weet wat het is staat hij al op een dak aan de andere kant van de stad. Holy macaroni! Het lukt Enzo om de grond weer te bereiken, maar het Ding verandert behoorlijk veel in zijn leven. Zo heeft hij niet alleen te maken met een knettergekke gevaarlijke meester, pesters, de koekjes van mevrouw Bibi en een moeder die nauwelijks moeder voor hem is. Maar door het Ding is er plots ook die bizarre kracht en zijn er onzichtbare monsters waar hij rekening mee moet houden. Gelukkig blijkt Enzo niet de enige te zijn met een Ding. Maar of een trio kinderen groot genoeg is om een steeds groter wordende groep monsters tegen te houden valt nog te bezien...

Wat een heerlijk en grappig avontuur is dit, zeg. In het begin moest ik er even inkomen en wist ik niet of dit iets voor mij zou worden, maar vanaf de Zip (pagina 33) zat ik er volledig in en kon ik het boek niet meer wegleggen.

Enzo beleeft enorm veel, heeft best een aantal strijden die hij moet voeren in het dagelijks leven. Op sommige momenten leek dit een beetje te chaotisch te worden, maar dit had ik volledig bij het verkeerde eind. Alle avonturen dragen bij aan de karakterontwikkeling en vallen gedurende het boek erg mooi samen.

Zoals ik al schreef komen er onzichtbare monsters voor in het boek. Niet het soort monsters dat je tegenkomt in fantasy/sci-fi films of boeken. Geen aliens, dementors, gremlins, demogorgons, zeebeesten of parasieten. Al zou je de monsters uit dit boek wel een soort kruising tussen parasieten en dementors kunnen noemen. De monsters, die Oni worden genoemd, nemen mensen in beslag en maken ze boos, somber en/of verdrietig.

Reuze interessant vond ik dat, want dit kon ik weer linken aan één van mijn favoriete thema's in kinderboeken: mentale gezondheid. De Oni (niet Oni's!) zijn daar niet bepaald bevorderlijk voor en maken het leven nogal lastig voor zowel de 'overgenomen' persoon als de naasten daarvan. Super cool dat ik nu eindelijk weet dat ik de laatste jaren last had van Oni. Gekke psychologen ook met hun diagnoses. 😜

Enorm de diepte in gaat het niet hoor - ik kan er vooral zelf heel lang over nadenken - en het is ook zeer zeker geen zwaarmoedig boek. De spannende avonturen en de vele grapjes zorgen ervoor dat je niet lang stil blijft staan bij de 'slachtoffers' en door het verhaal heen vliegt.

De illustraties gemaakt door Sophie maken het verhaal helemaal af. Nou ja, zo af als een verhaal waarvan het einde hint naar een volgend deel kan zijn. Er is zoveel te ontdekken op de tekeningen. Zo vind ik Enzo's kamer prachtig en kan ik ook ontzettend genieten van de mensen die hun leven leiden achter de ramen in gebouwen. Wanneer je het boek uit hebt vallen je nog veel meer dingen op in de illustraties. Zo ontzettend tof hoe Sophie dat altijd doet! Ook is er een tekening van een moment waar mevrouw Bibi over vertelt waar je na een aantal bladzijdes weer naar terug moet bladeren. Heel gaaf.

Dit is een heel fijn spannend en grappig boek voor kinderen vanaf een jaar of 10. Een boek waar hopelijk nog meer van zullen volgen! 

-

Auteur: Thomas van Luyn

Illustrator: Sophie Pluim

Uitgever: Volt