De waarheid volgens Mason Buttle

Mason woont in wat ooit een fantastische appelboerderij was, maar nu nogal een vervallen huis is. Samen met zijn oma, oom en een vals meisje dat door zijn oom is meegenomen uit een café. Vrijwillig, dat dan weer wel. Ouders heeft hij niet meer. Lezen en schrijven kan hij echt helemaal niet goed, zijn gedachten ordenen ook niet, en daarbij is hij een enorme zweterd. Maar dan ook echt extreem. Best wat dingen die ervoor zorgen dat hij het niet zo fijn heeft op school. En als kers op de taart is daar ook nog zijn beste vriend. Die hartstikke dood is gegaan. Gevallen uit hun boomhut. En ja hoor, krijgt Mason eindelijk een nieuwe vriend... Lijkt de geschiedenis zich nog te gaan herhalen ook nog. Pff… Is Mason eigenlijk wel de enorme zweterige goedzak zoals hij laat voorkomen? 

Ik zal je wat zeggen. In de eerste paar hoofdstukken kwam ik totaal niet in het verhaal. En dat kwam door de zin ‘Ik zal je wat zeggen.’ Die erg vaak voorkomt in het verhaal. Misschien niet helemaal eerlijk van me, want vlak voor ik begon te lezen las ik een recensie van een zeker persoon die daar ook wat moeite mee had. Dus lette ik er extra op. Maar toen veranderde er iets. Het werd reuze spannend en avontuurlijk.

Ik begon van Mason te houden en wilde achter zijn waarheid komen. Dat het verhaal de titel eer aan doet zeg maar. Of andersom? Ik vond het al snel ontzettend tof en keek uit naar de momenten dat Mason praatte met de draak. Geen echte, want zo’n verhaal is dit niet, maar de draak is wel heel belangrijk voor Mason. Aardig en vriendelijk zijn ook. Mason is een jongen die je in je hart sluit, die ik zou willen knuffelen als hij niet zo zweette. Ja, sorry Mason, ook ik walg ervan.

Het karakter wordt ontzettend goed neergezet. Hoe Mason omgaat met de gebeurtenissen die op zijn pad komen, zijn emoties die hij niet altijd goed kan uitten. Hij is wie hij is en niet anders, want zo is hij nou eenmaal. Een grote zweterige jongen met een hart van goud. Het lijkt helemaal te kloppen. 

En toch blijft die twijfel er tijdens het lezen. Want hoe zit het nou met die dood van zijn beste vriend? Het laat met niet los. Het plot is enigszins voorspelbaar zou je denken. Wrong. Of misschien geldt dat alleen voor mij.  Om daar achter te komen moet je het verhaal zelf maar lezen. En dan ben ik er erg benieuwd naar wat jij vond. Het is in elk geval een bijzonder boek, dat me aangenaam heeft verrast!

Ik heb nu wel ontzettende zin in verse appeltaart. Maar dan wel door iemand anders gemaakt. Iemand die zich aanbiedt? 

-

Auteur: Leslie Connor

Vertaler: Annelies Jorna

Uitgever: Lemniscaat