De Titanic en het raadsel van de Grote Omar

‘𝘞𝘪𝘦 𝘸𝘪𝘭 𝘦𝘳 𝘯𝘰𝘶 𝘦𝘦𝘯 𝘷𝘦𝘳𝘩𝘢𝘢𝘭 𝘭𝘦𝘻𝘦𝘯 𝘰𝘷𝘦𝘳 𝘦𝘦𝘯 𝘴𝘤𝘩𝘪𝘱 𝘥𝘢𝘵 𝘵𝘦𝘨𝘦𝘯 𝘦𝘦𝘯 𝘪𝘫𝘴𝘣𝘦𝘳𝘨 𝘷𝘢𝘢𝘳𝘵?’ Duh, IK!

Dit verhaal begint op woensdag 10 april 1912, om kwart voor zes ’s ochtends bij ligplaats 44 aan kade 4 in de haven van Southhampton. Tom klimt stiekem aan boord van de Titanic, waar zijn vader een baantje in de keuken heeft bemachtigd. Wat zal zijn pa vol trots naar hem luisteren als hij hoort hoe hij stiekem aan boord is geklommen, als hij vertelt over het geheim waar hij getuige van was: de koffer met edelstenen die aan boord is! Om die schat te bemachtigen zal hij echter wel vriendschap moeten sluiten met het verwende meisje dat als eersteklaspassagier meereist.

Het verwende meisje is Cilia. Ze kijkt enorm uit naar haar reis op de Titanic, totdat aan boord blijkt dat haar hondje Toto gedurende de reis in de kennel moet. Terwijl haar ouders zich op het societyleven van de eerste klas storten, probeert Cilia een manier te vinden om toch tijd met haar pup door te brengen.

Beide kinderen hebben elkaar nodig. Tom is nodig voor de toegang tot het hondje, Cilia voor meer informatie over de locatie van de kostbare schat. En ondertussen vaart het schip rustig zijn ondergang tegemoet…

Maandenlang heb ik uitgekeken naar dit boek van het geweldige schrijversduo @derebelsevos! En wat heb ik ervan genoten! Het genieten begon al meteen toen ik het prachtige omslag gemaakt door @sophiepluim_illustration eindelijk in het echt kon bewonderen. Er zitten zoveel details in verwerkt! Zodra je het boek openslaat zie je meteen een getekende plattegrond van de Titanic met enkele sfeerimpressies erbij, super mooi! Dit deed me weer even aan Ravi denken, want de oude tovenaars uit dat boek hadden er goed bij gepast. Heel erg tof!

In het verhaal volg je zowel Tom als Cilia, ze wisselen elkaar keurig af na elk hoofdstuk. Vanaf het begin was ik al geïntrigeerd door Tom, het arme schoffie dat zo graag aan zijn vader wil bewijzen dat hij wél wat waard is. Voor zowel zijn naam als het onderliggend zeer dat hij met zich meedraagt heb ik een zwak, dus het kon ook niet anders. Maar ik was ook erg benieuwd naar Cilia – ondanks dat ik haar gedrag (wat precies bij haar paste) soms best irritant vond – want ook zij is meer dan hoe anderen haar zien, meer dan een verwend, welgesteld meisje.

Zelf ziet Cilia trouwens best slecht. Ze heeft de oogziekte retinitis pigmentosa, oftewel een soort tunnelzicht waarbij het netvlies langzaam kapotgaat. Ontzettend toevallig dat het hoofdpersonage in het boek waar ik een paar uur na dit boek in begon, 𝘋𝘦 𝘭𝘢𝘢𝘵𝘴𝘵𝘦 𝘷𝘦𝘳𝘩𝘢𝘭𝘦𝘯𝘷𝘦𝘳𝘵𝘦𝘭𝘭𝘦𝘳, last heeft van dezelfde ziekte. Ik vind het mooi hoe de oogziekte een plek in het verhaal heeft maar niet op de voorgrond staat, het is er gewoon, ondanks dat het toch best veel invloed heeft op bepaalde situaties.

Maar oké, terug naar De Titanic. Iedereen weet wel wat ermee is gebeurd, dat het schip een aanvaring had met een ijsberg en is gezonken. Dat er een heel erg groot gedeelte van de passagiers en bemanningsleden om het leven is gekomen. Of Tom en Cilia ook een afschuwelijke dood staat te wachten ga ik natuurlijk niet vertellen, daar moet je het boek zelf voor gaan lezen. En dat is enorm aan te raden!

De schrijfstijl is, zoals ik gewend ben van De Rebelse Vos, wederom ontzettend fijn waardoor ik door het boek heen vloog. Ik vond het heerlijk om weer een verhaal vol prachtige taal en unieke personages te lezen, om opnieuw de geschiedenis vanuit kinderogen te hebben mogen lezen. Het had van mij nog best wat langer mogen zijn, ik had graag nog wat meer over de relatie tussen Tom en Cilia gelezen, maar desondanks ik heb er echt van genoten. Uiteraard genoot ik ook van de honden, van de lieve pup Toto. Ik wil ook een Toto!

Aan het eind van het boek wordt nog verteld of het echt zo is gegaan. Zou het? ‘𝘔𝘪𝘴𝘴𝘤𝘩𝘪𝘦𝘯 𝘪𝘴 𝘩𝘦𝘵 𝘨𝘦𝘣𝘦𝘶𝘳𝘥, 𝘮𝘪𝘴𝘴𝘤𝘩𝘪𝘦𝘯 𝘪𝘴 𝘩𝘦𝘵 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘨𝘦𝘣𝘦𝘶𝘳𝘥: 𝘮𝘢𝘢𝘳 𝘩𝘦𝘵 𝘡𝘖𝘜 𝘨𝘦𝘣𝘦𝘶𝘳𝘥 𝘬𝘶𝘯𝘯𝘦𝘯 𝘻𝘪𝘫𝘯.’ En dat zou het echt. Dit komt ook door het grote onderzoek dat de schrijvers naar de Titanic hebben gedaan. Zo goed als alles in het boek klopt.  

Zelfs details waarvan je tijdens het lezen denkt dat het wellicht vergezocht is, zoals het boek over de Titan, kloppen gewoon. Dat verhaal vond ik overigens bizar! Maar ook alles over de Grote Omar, de Titanic zelf, verschillende passagiers, de honden… Ik vind het geweldig hoe De Rebelse Vos het elke keer weer voor elkaar krijgt om zoveel geschiedenis in een kinderboek te verwerken zonder dat je ook maar een moment het gevoel hebt dat je best veel aan het leren bent. Ik hou ervan! 

-

Auteur: Marlene Rebel en Lucinda Vos (De Rebelse Vos)

Illustrator: Sophie Pluim

Uitgever: Volt