De speurders van morgen: De overval & De kunstroof

Na de geweldige leeservaring die ik had tijdens 'De laatste vijf' vroeg Jeroen aan mij of ik deze serie zou willen lezen. Een 9+ serie en geen YA zoals het fantastische, lugubere 'De laatste vijf'. Natuurlijk zei ik: 'nee gadverdamme!' met nog wat woorden die Jeroen ook nooit in zijn boeken wil schrijven, maar toch kreeg ik ze. Balen. Helaas heb ik ook geen haard, dus toen moest ik maar gaan lezen. 😉

In het eerste deel 'De overval', maak je, vanuit Jonas, kennis met Jonas en Maartje: twee klasgenoten die tot hun grote ergernis moeten samenwerken aan een geschiedenisproject voor school. Wanneer ze bij Jonas thuis aan de slag willen gaan wordt het project snel vergeten, want de zoveelste tijdmachine die Jonas zijn opa heeft gebouwd blijkt nu echt te werken. Maar doordat Maartje zich ermee bemoeit belandt Jonas' opa niet in het verleden, maar komt hij één dag verder in de toekomst. Helaas voor hem zit hij daar ook vast, want het werkte allemaal toch minder goed dan gedacht. Gelukkig kunnen ze wel - gebrekkig - contact met elkaar houden via een speciaal kastje. Daardoor komen ze erachter dat er de volgende dag een bankoverval zal plaatsvinden die veel slachtoffers zal eisen. Jonas en Maartje kunnen het misschien voorkomen, maar daar moeten ze wel hun eigen levens voor op het spel zetten...

En dan... Deel 2. Dit keer geschreven vanuit Maartje: De kunstroof. Het is een dag later dan de dag van de overval. Ook voor Jonas' opa is er een nieuwe dag aangebroken in de toekomst. Hij geeft door aan het tweetal dat er een museumroof gaat plaatsvinden. Aan de hand van raadsels, puzzels, escaperooms en gevaarlijke achtervolgingen gaan Jonas en Maartje proberen de kunstwerken terug te halen en hopen ze erachter te komen wie de mysterieuze Van Gogh (de rover) is. Alsof dat nog niet lastig en spannend genoeg was, wordt er ook in hun nek gehijgd door een kwaadaardige oude bekende...

Ja, dit was toch wel even heel wat anders dan de executies, martelingen en uitvallende organen uit het laatste boek dat ik van Jeroen las. In het eerste hoofdstuk van 'De Overval' word je meegenomen naar een les op school. Hier had ik meteen mijn eerste overeenkomsten met Jonas. Geschiedenis is zijn favoriete vak en de Tweede Wereldoorlog is één van zijn favoriete onderwerpen. Toen ik zo'n 13 jaar geleden net zo oud was als hij, zou ik hetzelfde hebben geantwoord. Tof! Ook zou het incident in het maïsveld mij ook zeker kunnen overkomen.

In dit eerste deel van de serie wordt nog best was uitgelegd. Niet zo raar ook, want met een tijdmachine, een opa die één dag verder in de toekomst begint te leven, de pijnlijkheden die zich voordoen in de levens van beide hoofdpersonages en een overal die moet worden voorkomen heb je best wat te vertellen. Daarom vind ik het best jammer dat het eerste deel maar iets meer dan 100 pagina's heeft, want bepaalde dingen had ik graag wat meer uitgewerkt gezien. Al zit er natuurlijk ook een enorm voordeel aan een dun boek en dat is dat de meeste kinderen het boek veel sneller zullen oppakken. Net zoals in de andere boeken die ik van Jeroen heb gelezen vind je ook in deze boeken weer dezelfde fijne en pakkende schrijfstijl met veel spanning, waardoor je heel graag wil doorlezen. Dus dat was wat ik deed. Lezen.

Na deel 1 ging ik meteen door met 'De Kunstroof'. Deze is bijna 2 keer zo dik (yes!) en gaat meteen verder waar het eerste boek is geëindigd. Het duurde even voordat ik weer volledig in het verhaal zat omdat ik nog vol in de actie zat van deel 1. Even iets rustiger aan dus. Ook dacht ik in het begin dat ik precies doorhad hoe het zat en vond ik de raadsels en het gespeur niet echt een uitdaging. Wat mij betreft hadden ze gewoon lekker makkelijk de politie kunnen bellen, maar naarmate het verhaal vorderde werd het steeds spannender en zat ik er al snel volledig in. Er kwamen steeds meer raadsels waar je ook echt zelf over na kon denken. Ik moest oplossen en doorlezen. Zonder pauze. Gewoon door!

Voor mij was het een zeer aangename verrassing toen bleek dat er enige overeenkomsten zijn tussen dit boek en 'De laatste vijf'. In dit deel lees je bijvoorbeeld ook over een soort spel waar de speurneuzen worden gefilmd 

en waarbij toeschouwers hun voortgang live kunnen bekijken. Ook zit er een beste portie angst en uitputting in voor het duo. '𝘞𝘦 𝘭𝘪𝘦𝘱𝘦𝘯 𝘥𝘦 𝘭𝘢𝘢𝘵𝘴𝘵𝘦 𝘬𝘢𝘮𝘦𝘳 𝘪𝘯. 𝘐𝘬 𝘷𝘰𝘦𝘭𝘥𝘦 𝘮𝘦 𝘨𝘦𝘣𝘳𝘰𝘬𝘦𝘯, 𝘢𝘭𝘴𝘰𝘧 𝘸𝘦 𝘦𝘦𝘯 𝘮𝘢𝘢𝘯𝘥 𝘪𝘯 éé𝘯 𝘥𝘢𝘨 𝘩𝘢𝘥𝘥𝘦𝘯 𝘣𝘦𝘭𝘦𝘦𝘧𝘥.' en '𝘏𝘦𝘵 𝘷𝘰𝘦𝘭𝘥𝘦 𝘢𝘭𝘴𝘰𝘧 𝘪𝘬 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘭𝘢𝘯𝘨𝘦𝘳 𝘰𝘱 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘣𝘦𝘯𝘦𝘯 𝘴𝘵𝘰𝘯𝘥. 𝘈𝘭𝘴𝘰𝘧 𝘪𝘬 𝘻𝘸𝘦𝘦𝘧𝘥𝘦 𝘰𝘱 𝘦𝘦𝘯 𝘨𝘰𝘭𝘧 𝘷𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘨𝘴𝘵. ... 𝘑𝘦 𝘸𝘪𝘭𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘪𝘯 𝘫𝘦 𝘣𝘳𝘰𝘦𝘬 𝘥𝘰𝘦𝘯. 𝘑𝘦 𝘸𝘪𝘭𝘵 𝘴𝘤𝘩𝘳𝘦𝘦𝘶𝘸𝘦𝘯. 𝘔𝘢𝘢𝘳 𝘩𝘦𝘵 𝘦𝘯𝘪𝘨𝘦 𝘨𝘦𝘭𝘶𝘪𝘥 𝘥𝘢𝘵 𝘫𝘦 𝘬𝘦𝘦𝘭 𝘷𝘦𝘳𝘭𝘢𝘢𝘵, 𝘪𝘴 𝘦𝘦𝘯 𝘩𝘰𝘰𝘨, 𝘱𝘪𝘦𝘱𝘦𝘯𝘥 𝘨𝘦𝘬𝘳𝘦𝘶𝘯.'

Gelukkig (voor kinderen) zijn er maar een paar momenten waarop het speurduo echt bang is en wordt het nooit te bloederig of eng. Als je houdt van spannende en mysterieuze verhalen en je het leuk vindt om raadsels op te lossen is dit echt een aanrader! Je bent er vast al snel beter in dan ik, in die raadsels ontrafelen. En als je deze twee boeken tof vond heb je geluk, want er komt nog een deel! Tenminste, dat mag ik wel hopen met zo'n cliffhanger... 

-

Auteur: Jeroen van Berckum

Illustrator: Marianne van der Walle

Uitgever: Clavis