Charlie Cardboard en het kartonmysterie

Charlie brengt zijn tijd graag door in het magazijn van de bijzondere boekenwinkel van zijn ouders, waar hij de mooiste creaties van karton maakt. Zo maakt hij zelfs een soort rolstoel – de Hobble - voor meneer Serebeen, waardoor zijn oude vriend de boekwinkel eindelijk weer kan bezoeken. Na het reisje met de Hobble heeft meneer Serebeen de smaak te pakken en wil hij graag nog een echt avontuur beleven! Charlie wuift het steeds een beetje weg, maar dan ontstaat de ideale gelegenheid: het kartonmysterie. Al het karton is namelijk ineens op! Foetsie, weg… Verschrikkelijk, want dit betekent dat Charlie geen kunstwerken meer kan maken! Zal het Charlie lukken om samen met meneer Serebeen het mysterie op te lossen?

Spannend! Ik weet het antwoord in elk geval lekker al, want ik heb het boek gelezen. Wel een tijdje geleden trouwens, maar toen kwam de Kinderboekenweek en waren er nog andere dingen die helaas toch wat meer prioriteit hadden dan mijn boeken(stukkies). Vandaar dat het even wat stiller op mijn pagina is, maar geen zorgen: ik leef nog. En hier ben ik dan met een stukkie, want ik had beloofd dat ik deze zou posten. En beloofd is beloofd!

Dit boek gaat dus over Charlie. Die ouders heeft die een boekenwinkel hebben (Boek  en Koek - geweldig!) en die een leeshut heeft die ik vroeger ook heel graag had willen hebben. Of eigenlijk nu nog steeds, al zou deze gegarandeerd gesloopt worden door mijn katten. Om die leeshut gaat het overigens niet, dit boek gaat vooral over karton, vriendschap en omgaan met elkaar.

De vriendschap die Charlie met meneer Serebeen heeft is best bijzonder. Er zijn namelijk niet veel kinderen bevriend met personen van tweeënnegentig. Zouden misschien meer jonge mensen moeten doen, want oude mensen kunnen hier heel erg van opbloeien en zich minder eenzaam gaan voelen. Die eenzaamheid heeft ook een plekje in het verhaal gekregen, wat ik zowel mooi als verdrietig vond. Oude mensen die huilen vind ik namelijk echt wel zielig. Om een voor mij onbekende reden gek genoeg nog meer als het mannen zijn. Meneer Serebeen vond ik dus even heel erg zielig. 

Verder is het boek helemaal niet zielig hoor, daar gebeurt er te veel voor. Eigenlijk te veel voor het aantal pagina’s, waardoor ik het best rommelig vond en jammer genoeg niet goed een connectie maakte met de personages in het boek. Met uitzondering van het moment van eenzaamheid van meneer Serebeen dan. Naar mijn mening zitten er iets te veel thema's in verwerkt en wordt er wat te veel verteld en te weinig 'geshowed'.

Waarschijnlijk valt dit voor kinderen wel een stuk minder op, maar voor mij was het best jammer tijdens het lezen. Gelukkig is er, aangezien dit een debuut is, nog veel ruimte voor ontwikkeling en veel meer avonturen. Heel fijn! Ik ben namelijk benieuwd naar wat er nog meer komt, want aan creativiteit en originaliteit (wat een toffe namen ook!) ontbreekt het zeker niet!

Lezen over de papierfabriek en het maakproces vond ik erg interessant. Hoofdstuk ‘Megapan’, vanaf blz. 65, kun je bijvoorbeeld heel goed in de klas (of thuis) gebruiken voordat je zelf aan de slag gaat met toffe kartonknutselwerken als je graag wat meer achtergrondinformatie wil. Hou vervolgens uiteraard wel wat karton over voor Charlie 😉.

Er zit voldoende spanning in het boek verwerkt voor jonge kinderen, waardoor velen het verhaal denk ik wel boeiend zullen vinden. Als kind stiekem met een bejaarde in de nacht op pad gaan, misschien betrapt worden door de politie. Of nog erger... Heel spannend natuurlijk! En door de korte hoofdstukken en 91 pagina's waarvan er zelfs een paar paginagrote illustraties bevatten, vlieg je zo door het boek heen!

Een avonturenverhaal vol vriendschap en creativiteit voor (sterke) lezers vanaf 8 jaar. 

-

Auteur: Marieke Hoogesteger

Illustrator: Zoë Claessens 

Uitgever: Clavis